Deze thans Nederlands Hervormde kerk wordt omschreven als een eenbeukig laatgotisch kerkje met smaller, driezijdig gesloten koor en een tongewelf met trekbalken, korbelen en muurstijlen. Het schip is vernieuwd in de 17e eeuw en nogmaals gewijzigd in de 19e eeuw. Boven de westgevel een houten met leien bekleed torentje met ingesnoerde spits. Tot de inventaris behoren een eenvoudige, 17e -eeuwse preekstoel en enkele grafzerken uit de 17e eeuw. Vrij kort na de bedijking in 1331 is het tijdens de stormvloed van 1320 verdwenen kapelletje herbouwd. Dit is af te leiden uit het baksteenmateriaal en het metselwerk van het onderste gedeelte van het koor. Qua leeftijd, bouwstijl en ligging (gericht op het oosten) zou het de tweelinghelft van de Pietermankerk kunnen zijn. In oude geschriften wordt het "Eclesia Daniëlis" genoemd.
De Kijfhoekkerk staat op een stroomrug (rivierduin) van het in 1926, als gevolg van een wijziging in de bemaling, gedempte deel van het riviertje Devel. (Vóór de St. Elisabethsvloed overigens was dit riviertje het verlengde deel van de Dubbel; het water langs de Voorstraat in Dordrecht is hiervan nog een rudiment.) Het koorgedeelte aan de oostzijde is het oudste stuk. Monniken van Eemstein vergrootten de kapel rond 1500. Het verval van de kerk begint al in de zeventiende eeuw en is de eerste grote opknapbeurt noodzakelijk.
In 1927 verliest het bij het opknappen de originele kapconstructie en de spits wordt vereenvoudigd. In 1954 nadert de ruïneuze fase. Geldgebrek is een probleem. In 1971 komt de kerk op de Monumentenlijst (ze stond overigens ook al op de voorlopige monumentenlijst van 1915) maar pas in 1993 volgt de restauratie. Geen moment te vroeg. Net als bij de Pietermankerk is niet getracht de oorspronkelijk staat te herstellen en zijn alle bouwstadia nog zichtbaar. Op ingenieuze wijze is de kerk onderheid en is zodoende weer bestand gemaakt tegen eeuwen van verwoestende tijd. Naast de kerk lag een in 1645 gebouwde dorpsschool. Deze school werd in 1840 opgeheven. Het huisje werd kosterswoning. Helaas is het pandje in 2003 afgebroken.
Noemenswaardig is nog het feit dat de preekstoel tot in de twintigste eeuw steunde op... de stenen voet van het doopvont. Volgens de beschrijving uit 1915 diende de kuip in een naburige boerderij als trog. Mogelijk is tijdens de beeldenstorm het doopvont in tweeën gebroken. Het schijnt echter dat tijdens de Tweede Wereldoorlog een priester dit doopvont ontdekte in de R.K. kerk te Papendrecht. Hoe dan ook, tot aan de restauratie hing in de Kijfhoekkerk een gesmede ring aan de kansel met een tinnen bord als doopvont. Thans heeft echter de stenen voet een nieuw stenen doopbekken gekregen met het opschrift: "Eén Heer, één geloof, één doop 1993".
Kijk voor meer informatie over deze kerk op de website: www.kijfhoekkerk.nl.
